Pierzarstwo w Polsce
Pierze jest wykorzystywane w Polsce od wieków do przeróżnych celów – dekoracyjnych, piśmienniczych, do pióropuszy wojskowych i in. Zimny klimat przyczynił się do wykorzystania pierza w kołdrach i poduszkach. Już w XVII wieku Jan Chryzostom Pasek opisuje w swoich kronikach, że kołdry na dworze królewskim w Warszawie są wypełnione piórami. W źródłach z XVIII-XIX wieku można znaleźć zapiski o gromadzeniu cennych piór na kołdry na polskiej wsi, o pierwszych prymitywnych urządzeniach do czyszczenia pierza i o rzemieślnikach specjalizujących się w produkcji pierzyn.
Z polską wsią wiąże się ważna tradycja zwana darciem pierza. Polegała ona na oddzielaniu miękkiej i lekkiej chorągiewki od twardej stosiny pióra, aby ta nie przebijała się przez wsyp kołdry czy poduszki. Jako że czynność ta była żmudna i czasochłonna to w zimowe wieczory kobiety z sąsiedztwa umawiały się w jednym z domostw i wspólnie darły pierze opowiadając sobie nawzajem historie i opowieści. Po wykonaniu pracy kontynuowały ją w kolejnych domostwach. Nota bene, ślady tej tradycji można napotkać nawet dziś, znajdując często poodrywane chorągiewki w partiach pierza używanego.
Przetwórstwo pierzarskie w Polsce rozwijało się później niż w Europie Zachodniej. W okresie międzywojennym przetwarzano i czyszczono pierze prymitywnymi ręcznymi metodami. Znaczne ilości pierza były eksportowane na Zachód w formie nieprzetworzonej. Dopiero po II WŚ zaczęto inwestować w umaszynowienie zakładów pierzarskich wyposażając je w mechaniczne sortownie, pralnie, szarpaki i inne urządzenia.
Źródła surowca pierzarskiego w okresie komunizmu były bardzo rozdrobnione – składały się na nie liczne małe i średnie ubojnie drobiu oraz niezliczone gospodarstwa rolne prowadzące hodowlę na małą skalę. Te drugie pozyskiwały pierze zarówno z podskubów wykonywanych w okresach przepierzania jak i po ubiciu ptaków. Skupem pierza od hodowców zajmowali się handlarze-pośrednicy, zwani „pierzakami”, którzy następnie dostarczali surowiec do hurtowników i przetwórców.
Ostatnie 3 dekady po upadku komunizmu to okres dynamicznych zmian w polskim pierzarstwie. Uruchomiono wiele maszyn pierzarskich, sortowni, linii pralniczych, urządzeń do ujednolicania, odpylania i uszlachetniania surowca, za równo używanych jak i całkiem nowo skonstruowanych. Zmodernizowano zakłady, zwiększono efektywność produkcji, rozwinięto również przyzakładowe laboratoria kontroli jakości, które przechodzą regularne szkolenia z zakresu analizy jakości pierza i puchu. Znaczna ilość polskiego surowca jest obecnie przetwarzana w Polsce i oferowana w postaci pranego puchu i piór gotowych do napełnienia, osiągających czystość do 1000 mm.
W obrocie dominują dwa gatunki pierza: 1) z gęsi Białej Kołudzkiej oraz 2) z polskiej białej kaczki Pekin. Nie wykorzystuje się już pierza drobiu grzebiącego. Ilość produkcji polskiego surowca gęsiego utrzymuje się na w miarę stabilnym poziomie, zaburzanym jedynie sporadycznymi atakami ptasiej grypy. Natomiast ilość surowca z polskiej kaczki Pekin zwiększyła się w ostatnich 15 latach ponad 10-krotnie.
Polscy producenci oferują dziś doskonałe śnieżnobiałe pierze i puch gęsie pozyskane z ptaków hodowanych w czystych, niezindustrializowanych rejonach Polski takich jak m.in. Wielkopolska, Kujawy, Pomorze, Mazury. Doskonała organizacja hodowli kontraktowej i uboju ptactwa wodnego, oraz skupu i przetwórstwa pierza pozwalają na pełną identyfikowalność oryginalnego polskiego surowca jak i jego certyfikację dobrostanową wg międzynarodowych standardów.
Część zakładów pierzarskich jak i wiele niezależnych szwalni, sukcesywnie rozwija produkcję wysokiej jakości wyrobów tekstylnych. Zwłaszcza ostatnia dekada to niejako renesans polskiej produkcji tekstylnej, w tym produkcji kołder, poduszek, kurtek, płaszczy, śpiworów i kombinezonów sportowych. Wyroby te nie tylko trafiają na eksport ale również znajdują coraz więcej nabywców na rynku krajowym. Wraz ze wzrostem zamożności polskiego społeczeństwa rośnie też grupa konsumentów ceniących sobie komfortowe i trwałe wyroby puchowe, zwłaszcza te wypełnione polskim białym puchem.
Polscy przetwórcy pierza oraz producenci wyrobów pościelowych stowarzyszeni w naszej Federacji, to odpowiedzialni i wiarygodni partnerzy biznesowi. Posiadamy doświadczenie, dogłębną znajomość rynku, jego ograniczeń i możliwości, kompetencje produkcyjne i handlowe i jesteśmy otwarci na rozwijanie nowych długoterminowych relacji partnerskich.
Potrzebujesz dodatkowych informacji?